Merhaba

    Bir dalga karşıladı beni, bir süredir uğramadığım bu sahilde. Karşımdaki ada, önce biraz sitemkâr dursa da sonra anladım o da özlemiş beni. Uğruna bir şarkı yazdığım, çok sevdiğim bir ada o, kendisi de bunun farkında. Belki de beni değil, benim onu sevmemi, ona hayranlık duymamı özlemiştir, kim bilir.

    Bıraktım kendimi sulara. İçime doldu denizin kokusu, tenimi sardı serinliği. Biraz yabancılaşmışım denizin altına. Önceden her bir kayayı, her bir taşı, bitkiyi bilirdim pekiyi. Şimdi bazıları yer değiştirmiş, bazıları kayıp. Yeni bitkiler gelmiş, büyümekte. Öğrenirim dedim sizleri de, tanırım.

    Kızgın mı ne bana dalgalar, pek bir hırçınlaştılar. Bir o yana bir bu yana savuruyorlar beni. Bilhassa doğuya doğru sürükleniyorum. Büyük bir çaba harcıyorum akıntıya karşı yüzmek için. Ve işte o tanıdık özgürlük duygusu doğuyor içime. Denizdeyken hissettiğim o eşsiz duygu. Bazen kaybolup gitmek istiyorum. Açıklara doğru yüzeyim, birkaç gün yüzeyim bilmediğim sularda. Sonra o sular beni bilmediğim adalara götürsün, keşfedeyim. Ama döneyim sonra, yeniden kaybolabilmek için.

    Biraz yorgun, bırakıyorum denizi ardımda. Kumsala uzanıyorum. Bir yaz boyunca çeşitli insan popoları altında ezilmiş kumlarda şimdi bir durgunluk var. Farkındalar sanki eylülün geldiğinin. İnsanların onları terk edeceği ve soğuk dalgalarla geçirilecek uzun günlerin yaklaştığını hissediyor gibiler.

      Hafif bir rüzgâr ürpertiyorsa da önce, güneş kısa sürede ısıtıyor tenimi. Bakıyorum bu tanıdık kumsala. Farklı şehirlerde geçen günlerin ardından hep döndüğüm bu kumsal, sanki hiç yaşamamışım hissi yaratıyor bende o günleri. Üç, dört sene önce yine bu kumsalda oturup karşımdaki adayı seyrederken bir şarkı yazmıştım. Orada bir cümle vardı, “kum tanelerinde gizlidir hayatımın birçok anısı.” Onu hatırlıyorum. Gerçekten öyle. Yıllardır her seferinde farklı bir ben vardı bu kumlarda oturan. Geçmez gibi gözüken acılarla, sıkıntılarla oturdum bazen. Bazen bilinmezliğin kaygısıyla. Bazen umutlarla ve yeni başlayacak hayatların heyecanlarıyla. Muhtelif erkekleri düşündüm muhtelif zamanlarda. Kimi zaman kaçış kimi zaman kendini dinleyiş yeriydi ve evet o yüzden doğru demişim, kum tanelerinde gizli birçok yaşanmışlığım.

     Bir yanım bırakıp gitmek istemiyor bu kayıtsız huzuru. Nadirdir böyle huzurlu, mutlu hissettiği insanın kendisini. Bir yanım beni bekleyen-beklediğini hayal ettiğim- heyecanlara göçmek istiyor.

   Ve evde, buzdolabında bir çikolata var, Ege Sahillerine yabancı. Brüksel’de çikolata dükkânlarında gezerken fark ettiğim bir çikolata. Sonradan dikkat ettim de başka bir yerde göremedim aynısından, sadece tek bir yerde vardı. Yeşil bir ambalajda sunulmuş. Dikkatimi çekme nedeni ambalajının rengi değil, üzerindeki yazıydı. Aldım çikolatayı sıcak bir duygu eşliğinde. Herhalde İstanbul’a kadar dayanmaz, erir yolculuklardan birinde. İstanbul’a gitmesi amacıyla alındı, çünkü onun anlamını bilecek bir tek kişi daha varsa o da o şehirde. Yiyemese de görsün istedim. Yeni doğan bu bloğa da merhaba demek ayrıca. Hoş bir tesadüfüyle hayatın, yabancı bir şehirdeki dükkânda karşıma çıkardığı.